78 schOOOl

lesny_78 · Wysłany: Nie 16:31, 05 Mar 2006 Temat postu: Geny vs. Koksy....

Jak wszyscy wiemy (mam przynajmniej taką nadzieję), komórki mięśniowe nie umieją się rozmnażać. Rosną w skutek mikrourazów, które powstają podczas ćwiczeń siłowych, odpowiedni sygnał chemiczny daje znać komórkom satelitarnym i te przystępują do naprawy uszkodzonych włókien. Komórki rozpoczynają podziały i niektóre „potomne” łączą się z włóknem mięśniowym dostarczając mu nowych jąder. Owe komórki dzielą się w odpowiedzi na pojawienie się insulopodobnego czynnika wzrostu 1 (z ang. IGF1), za zakończenie podziałów odpowiada miostatyna.
W drugiej połowie lat 90 rozpoczęto badania nad wykorzystaniem IGF1 do wpływania na czynność mięśni. Jeśli wstrzyknięto by go bezpośrednio do mięśni, po kilku godzinach nastąpi jego całkowita degradacja. Wprowadzenie odpowiedniego genu kodującego ten czynnik , sprawi, że IGF1 będzie aktywny przez całe życie komórki mięśniowej (czyli bardzo długo). Wektorem wprowadzającym zmodyfikowany gen do komórki był oczywiście wirus. Wybrano wirus AAV (anedo-associated virus) ze względu na to, że łatwo infekuje i nie powoduje żadnych znanych chorób. Po oczyszczeniu jego kodu genetycznego (usunięciu genów odpowiedzialnych za reprodukcję i ewentualne choroby) wprowadzono do jego genomu gen IGF1, zmodyfikowany tak, aby działał tylko w mięśniach szkieletowych. Wstrzyknięto wektor AAV-IGF1 młodym gryzoniom pozbawionych możliwości ruchu. Spowodowało to 15-30% wzrost tkanki mięśniowej w porównaniu do zwierząt, którym wektora nie podano. Następnie podano AAV-IGF1 myszom w podeszłym wieku, wraz z wiekiem ich mięśnie nie straciły nic na swej sile. Aby sprawdzić bezpieczeństwo tej koncepcji zmodyfikowano genetycznie myszy tak, aby ich mięśnie same wytwarzały zwiększoną ilość IGF1. Spowodowało to 20-50% większy przyrost masy mięśniowej w porównaniu do myszy niezmodyfikowanych. Mimo upływu czasu ich mięśnie zachowywały zdolność regeneracji podobną do osobników młodych, co więcej IGF1 występowało tylko w mięśniach- nie w krwi (mogłoby to powodować choroby serca i podwyższyć ryzyko wystąpienia nowotworów. Rozpoczęto badania nad tym, jak zwiększona ilość czynnika IGF1 wpłynie na osobniki aktywne fizycznie. Do jednej kończyny szczurów wstrzyknięto wektor AAV-IGF1 i poddano je 8-śmio tygodniowemu treningowi. Kończyny w które wstrzyknięto wektor uzyskały 2 razy większe przyrosty, a po zakończeniu treningów ich siła i masa spadała dużo wolniej. Obecnie kontynuuje się badania na psach rasy Golden Retriever, które są podatne na dystrofię Duchenne’a oraz sprawdza się bezpieczeństwo zwiększonej ilości IGF1 (w końcu jest to czynnik, za obecność którego odpowiadają, niektóre guzy nowotworów). Pozostaje pytanie, czy lepiej podać wektor AAV-IGF1 do krwioobiegu, czy bezpośrednio do mięśni. Nad tymi zagadnieniami będą prowadzone prace przez jeszcze około 10 lat.

Dużo szybciej mogą być dostępne metody pobudzania wzrostu mięśni poprzez blokowanie miostatyny, mimo iż o jej działaniu wiadomo niewiele. Prawdopodobnie ogranicza ona rozwój mięśni w dwóch stadiach rozwoju- embrionalnego i w dorosłym życiu. Dotychczasowe doświadczenia na myszach pokazują, że brak miostatyny powoduje powiększenie się mięsni poprzez pogrubienie włókien, a nawet zwiększenie ich ilości. Przykładu skutku blokowania miostatyny dostarczyła nam sama natura. Byki rasy belgian blue i piedemonte mają dziedziczną mutację polegającą na skróceniu formy miostatyny. Mają one nadmiernie rozwiniętą muskulaturę, co jest dodatkowo wyeksponowane poprzez zmniejszone odkładanie się tłuszczu (również spowodowane mutacją miostatyny). Mówi się, że są podwójnie umięśnione, ale co ja Wam będę opowiadał.
Pierwsze leki blokujące działanie miostatyny dla chorych na dystrofię Duchenne’a to wiążące je przeciwciała. Próbowano naśladować efekt występujący u byków, aby straciłą zdolności przekazywania sygnałów, ale jednocześnie zachowała strukturę warunkującą jej wiązanie w pobliżu komórek satelitarnych. Wstrzyknięcie myszom takiego peptydu/białka spowodowało przerost mięśni. Obecnie próbuje się tego na psach.

Pozostaje pytanie, czy nagły przyrost masy mięśniowej nie będzie na ludzkiego organizmu niebezpieczny. Dla młodego prawdopodobnie nie. Naukowców niepokoi jednak, czy nagły przyrost siły wytrzymają kości i ścięgna osób starszych.
Gdy ten sposób terapii terapii do laboratoriów, stosowanie go jako dopingu przez sportowców będzie kwestią czasu. Jest on praktycznie niemożliwy do wykrycia, do aby sprawdzić występowanie wektora AAV-IGF1/ zmodyfikowanej formy miostatyny trzeba by zrobić biopsję mięśnia, na co wielu sportowców nie zgodziłoby się tuż przez zawodami. Dodatkowo IGF1 będzie identyczny z jego naturalnym odpowiednikiem, a nieszkodliwym wirusem AAV jest zainfekowanych wiele osób.
Nie zmienia to faktu, że mięśnie prawdopodobnie będą pierwszą tkanką ulepszoną za pomocą inżynierii genetycznej. W przyszłości o tym jak dobry jest sportowiec nie będzie deprymowane przez jego determinację i wolę walki, tylko przez jego zaplecze naukowe. Otwiera to nowy rozdział sportu, nie wiem jak Was, ale mnie to i fascynuje i przeraża.

Wiem ze jest to napisane językiem zdeczka naukowym ...ale jezeli kogos to zciekawi to na pewno wszystko zrozumie ...

Zobaczcie jaki Rozrost ....bania nieludzka

A jeżeli ktos bedzie chciał wam opylic cos takiego ..to bierzcie i nie pytajcie o cene ....a jak powie za duzo ...to walić go w Pi*** i zabierać . Very Happy

marlenka:) · Wysłany: Nie 17:30, 05 Mar 2006 Temat postu:

o jakie myszy....<wow>

lesny_78 · Wysłany: Nie 17:57, 05 Mar 2006 Temat postu:

Jaka bania ...no wyobraz sobie że człowiek rośnie z taka prędkościa jak ta mysz...to sledziu po 8 tygodniach wyglądałby jak krycha... Very Happy

no skmińcie sami:D

on · Wysłany: Pon 14:48, 06 Mar 2006 Temat postu:

spoko..już czekam na te bialeczko..pierwszy robie cykl Razz

Abbi

Pretty teen with nice shaved pussy showing pissing skills
[link widoczny dla zalogowanych]

Lindvarg

free hot video from Lindvarg
[link widoczny dla zalogowanych]